Na een goede opvang via de Stichting kregen wij onze eerste hond ooit, Lars. Bang voor alles wat bewoog (we hebben ook 2 katten), hadden wij de uitdaging om van de hond weer echt een vrolijke hond te maken. Met veel geduld en liefde is ons dit gelukt. De laatste 6 maanden van zijn leven veranderde Lars langzaam in een nerveuze hond, en werd steeds agressiever. Hij leed aan dementie. Toen hij te onvoorspelbaar werd en gevaarlijk voor kinderen, hadden wij geen keus meer. In overleg met de dierenarts hebben we afscheid van hem genomen. We zijn blij dat we hem nog een goede en vrolijke oude dag hebben kunnen geven. Ed en Annet Dijkstra.
