Na het verlies van de 17-jarige superkanjer Charly Brown hebben we minder dan een jaar later afscheid moeten nemen van de kleine Coco, op de geschatte leeftijd van 18 jaar. Haar piepkleine lijfje behuisde zowel de duivel als een engel en afhankelijk van wie ze voor zich had, kwam de een of de ander naar buiten. Met haar 2,5 kilo schoon aan de haak wist ze menig Deense dog, Bordeaudog en vele andere honden die minstens 10 x zoveel wogen als zij, aan haar wil te onderwerpen. Thuis regeerde ze met strakke hand over de roedel en haalde niemand zich iets in de kop. Zonder uitzondering. Maar voor mensen was ze het liefste engeltje van de wereld. Van mij pikte ze alles en protesteerde ze nooit. In haar jonge jaren deed ze aan buur-gluren tussen de schuttingplanken en liep ze altijd met een groene kop rond, wat haar het onaardse uiterlijk gaf dat zo bij haar paste. ‘s Winters kreeg ze haar winterjas aan met bontkraag en daar was ze zo vreselijk trots op dat ze zeker 2 cm groeide. Ze wilde geen enkele andere jas aan, alleen die ene. Dat gaf haar karakter goed weer. Zoveel eigenzinnigheid, zoveel karakter in zo’n piepklein, gitzwart lijfje zullen we nooit meer tegenkomen We missen haar enorm.