Gisteren was het al weer 11 jaar geleden (was precies op mijn verjaardag),
dat jullie ‘s nachts rond 02.00 uur bij ons aan de deur stonden rechtstreeks vanaf Düsseldorf.
Daar was hij dan onze HOPE.
HOPE kwam van geen toekomst in een gouden toekomst al zeggen we het zelf.
HOPE is letterlijk (zie foto) in een gespreid bedje gekomen en als hij naar bed gaat kijkt ook nog eerst aan welke kant
de elektrische deken al het warmste is, daar gaat hij liggen.
HOPE begint nu een opaatje te worden met zijn grijze snoet, maar eten en wandelen doet hij het liefste
en spelen met zijn vriendinnetje (die ook een goede toekomst heeft gekregen) vindt hij nog erg leuk.
Als je die twee dan bezig ziet kun je alleen maar genieten.
We zijn nog iedere dag dankbaar dat HOPE bij ons is gekomen.
Groetjes van en een poot van
Rob en Yvonne Tebarts Hope en Amy