Lieve Mensen,

Mijn lieve trouwe guitige wijze vriend Artie is donderdag gegaan. Hij had een tumor. Hij heeft in zijn laatste momenten plezier gehad, met zijn vrienden gerommeld in het park. Het is enorm verdrietig. Ik kijk met liefde en zo veel mooie dierbare, vrolijke herinneringen terug. Artie heeft zoveel plezier gehad met mij en ik met hem, vrienden, familie, collega’s, hondenvriendjes. Eindeloze wandelingen, knuffelen, eten puzzelen, samen dutjes, spelen. Jaren mee naar mijn werkplekken als zorghondje, waar hij zelf vrij de cliënten uitzocht om iets mee te doen. Zijn laatste jaren rustiger aan thuis luieren. Altijd aan mijn zijde, altijd trouw, eigenwijs en graag iets lekkers, sloffen stelen. Zo bijzonder vrolijk en slim. Een echte grappenmaker een bemiddelaar in het park, en reigers opjagen. Die zal hem ook wel missen. Artie had erg veel uitdagingen nodig en die kreeg hij, denkspellen, praatknoppen, mee naar mijn werk. Hij ging graag mee naar Bagels and Beans kreeg daar altijd zijn eigen bordje met brokjes, naar de Toko want daar kreeg hij ook wat. En elk dorpsfeest was te gaaf want daar was plezier en iets te smikkelen. Bijzonder geliefd in de straat. En natuurlijk werd hij oud, daar kon ik niet om heen, er kwam een tijd dat ik je moest laten gaan. Ik heb voor je mogen zorgen en van je leren. Wat een groot hart had hij, en ook een op zijn voorhoofd. Dank lieverd, vaarwel.

Artie is ongeveer 14 jaar geworden en 12 jaar bij mij. Via Honden zonder Toekomst is hij bij mij gekomen, hij koos voor mij en ik voor hem. Geweldige ziel!

Ada